Πόνος, απώλεια, θρήνος, οργή, αγωνία, ελπίδα. Με τις λέξεις αυτές γράφεται η σύγχρονη και ντροπιαστική ιστορία της Ευρώπης στα νερά του Αιγαίου με το ένα ναυάγιο να διαδέχεται το άλλο και τον αριθμό των νεκρών και αγνοουμένων προσφύγων να αυξάνει κάθε λεπτό που περνά.
Σήμερα, Τετάρτη 4 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη επιχείρηση μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα με προορισμό το Λουξεμβούργο.
Παρόντες στην... τελετή ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και ο αναπληρωτής Υπουργός για τη μεταναστευτική πολιτική Γιάννης Μουζάλας.
Κεντρικό θέμα στις συζητήσεις τους, η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών. Η Ελλάδα διαμηνύει ότι δεν αντέχει άλλο και ζητά από τους Ευρωπαίους αλληλεγγύη στην πράξη.
Από την άλλη οι Ευρωπαίοι επιμένουν στη λογική «όχι στην αυλή τη δική μου», παίζοντας μια επικίνδυνη «κολοκυθιά».
Στα ζεστά γραφεία των Βρυξελλών, οι ηγέτες της Ε.Ε. συνεχίζουν τις ασκήσεις επί χάρτου για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, μετρώντας συνεχώς νέους νεκρούς και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα αγγελούδια που χάνονται στα παγωμένα νερά του Αιγαίου.
Από λύσεις, μηδέν!
Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο και όλοι μαζί το πετούν στην Ελλάδα, η οποία εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές.
Τα σύνορα της Ευρώπης βάφονται με αίμα καθημερινά και οι ηγέτες της απλά κοιτούν αμήχανοι.
Η Ευρώπη πνίγεται κάθε μέρα στο Αιγαίο και οι ηγέτες της επιδίδονται σε ακατάσχετη φλυαρία! Φλυαρία που δεν οδηγεί σε καμία ουσιαστική λύση και αποκαλύπτει την απροθυμία των βορειοευρωπαίων να λύσουν το τεράστιο ζήτημα. Τους αρκεί να μην έρθουν σ΄ επαφή μαζί τους.
Όλοι ξέρουν πως η είδηση ενός ναυαγίου, δεν θα είναι η τελευταία. Σε λίγες ώρες θα ακούσουμε για το επόμενο. Τα ευχολόγια σταματούν όταν ανθρώπινες ψυχές χάνονται κάθε λεπτό στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης.
Στο στενό πέρασμα από την Τουρκία στη Λέσβο φυσούν άνεμοι που φτάνουν και τα 8 μποφόρ. Ούτε αυτό όμως είναι δυνατόν να σταματήσει το ταξίδι των προσφύγων για τη γη της επαγγελίας.
Φουσκωτές βάρκες, ασφυκτικά γεμάτες, χάνονται στα κύματα του Αιγαίου. Οι επιχειρήσεις διάσωσης κυριολεκτικά ασταμάτητες και οι τραγωδίες που αποφεύγονται την τελευταία στιγμή αναρίθμητες.
Οι μόνοι που πονούν πραγματικά και δίνουν καθημερινή μάχη είναι οι Λιμενικοί και οι κάτοικοι της Λέσβου, της Κω, της Λέρου. Ακόμα και αυτοί όμως λυγίζουν μπροστά στην τραγωδία. Αδύνατον να πιστέψουν την δράμα που συντελείται στη θάλασσά τους. Δεν το χωράει ο νους των ψαράδων ότι η θάλασσα που τους τρέφει είναι πλέον υγρός τάφος δεκάδων απελπισμένων ανθρώπων.
Συγκλονίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα στη Λέσβο που κρατά στην αγκαλιά της ένα τρίχρονο κοριτσάκι: «Αυτά τα αγγελούδια, τι έφταιξαν;».
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Ακόμη και οι Λιμενικοί λυγίζουν στη θέα νεογέννητων που αναζητούν τη μητέρα τους, στη θέα ανδρών που παλεύουν με τα κύματα για να σώσουν στα παιδιά τους.
Φρίκη!
ΠΗΓΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου