Σε τακτική «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» θα επιδίδονται από εδώ και στο εξής οι Θεσμοί απέναντι στην Ελλάδα ως προς το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό, καθώς ήδη οι εκπρόσωποί τους αξιώνουν πλέον από το υπουργείο Εργασίας την πλήρη και άμεση ποσοτικοποίηση των δημοσιονομικών και αναλογιστικών αποτελεσμάτων της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που βρίσκεται προ των πυλών.
Η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων μέσω της συγχώνευσής τους σε μία ενιαία σύνταξη, αλλά και η αντίστοιχη ποσοτικοποίηση που ζητούν οι δανειστές για τα μέτρα άμεσης δημοσιονομικής προσαρμογής οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε περικοπές συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2016.
Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη, βάσει των όσων επιτάσσει το «Μνημόνιο 3», να προχωρήσει σε μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης από φέτος έως το 2018, η οποία αντιστοιχεί σε περίπου 3,5 δισ. ευρώ, ήτοι 1,9% επί του ΑΕΠ. Σύμφωνα με πληροφορίες, από αυτά έχουν προϋπολογιστεί για το 2015-16 μέτρα της τάξης του 1,1 δισ. ευρώ και μένουν άλλα 700 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχούν σε περικοπές συντάξεων. Και το χειρότερο; Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει λογαριασμό για τα πεπραγμένα της στους Θεσμούς, εγκρίνοντας με νομοσχέδιο τις νέες αλλαγές έως και τις 15 Νοεμβρίου.
Με βάση τα όσα είπε ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος, η βασική εθνική σύνταξη θα διαμορφωθεί στο εξής στα 390 ευρώ και πάνω σε αυτή θα «χτίζονται» τα επιπλέον της σύνταξης, τα οποία θα προκύπτουν από το πόσο εισέφερε ο εκάστοτε ασφαλισμένος προς το Δημόσιο.
Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό ότι οι Θεσμοί αξιώνουν από την κυβέρνηση την καθιέρωση «συντάξεων πείνας», σπρώχνοντας τους πολίτες προς την ιδιωτική ασφάλιση, έτσι ώστε το κράτος να αρχίσει να περιορίζει τη συμμετοχή του στην ασφάλιση τόσο των εργαζομένων όσο και των συνταξιούχων, αρκούμενο σε παροχές που θα θυμίζουν περισσότερο χαρτζιλίκι.
Η εικόνα που διαμορφώνεται γίνεται ακόμη μελανότερη, εάν λάβει κανείς υπ΄ όψιν του ότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων βρίσκονται ήδη στο «κόκκινο», ενώ και τα εργασιακά δικαιώματα βρίσκονται σε πλήρη απορρύθμιση, με τους Θεσμούς να φέρονται να ζητούν από την κυβέρνηση την εγκαθίδρυση «εργασιακών σχέσεων – λάστιχο», όπου η ατομική σύμβαση και η εκ περιτροπής εργασία θα τείνουν να καταστούν κανόνας.
Επί της ουσίας, ακολουθώντας πιστά την τακτική «σοκ και δέος» οι εκπρόσωποι του Κουαρτέτου απαιτούν την επαναφορά των όσων είχε επιχειρήσει να εισαγάγει στα εργασιακά η κυβέρνηση Σαμαρά την περίοδο του δευτέρου Μνημονίου, με την απεμπόληση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και την καταστρατήγηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, μέσω της προώθησης ατομικών συμβάσεων.
Όμως, όσο κι αν το κυβερνητικό επιτελείο αναζητεί ισοδύναμα και τρόπους, ώστε να κατευναστεί η δίκαιη οργή των πολιτών, τόσο η συνταγή δεν φαίνεται να του βγαίνει. Οι δρομολογούμενες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και τις συντάξεις, σε συνδυασμό με τον ήδη καταπονημένο «ιστό» του εργασιακού δημιουργεί ένα επικίνδυνα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο απειλεί ανά πάσα στιγμή να ανάψει τη θρυαλλίδα της κοινωνικής αναταραχής. Πόσω δε μάλλον, τη στιγμή που ορισμένοι υπουργοί, αντί να επιλέξουν το δρόμο της σιωπής, επιλέγουν το δρόμο της αμετροέπειας, ερεθίζοντας το κοινωνικό αίσθημα, μέσω δηλώσεων που πραγματοποιούν στα τηλεοπτικά κανάλια.
Ο Έλληνας θα κληθεί από 1/1/2016 να ζει και να αμείβεται, είτε εργάζεται είτε συνταξιοδοτείται, με ψιχία. Και ειδικά ο μικρομεσαίος, ο χαμηλόμισθος και ο χαμηλοσυνταξιούχος είναι εκείνοι που για πολλοστή φορά θα κληθούν να πληρώσουν το «μάρμαρο» του Μνημονίου.
Όσο για τα μέτρα; Είναι απλά η «αυλαία» του κοινωνικού κράτους δικαίου, το τέλος της κοινωνικής πρόνοιας και η μεταφορά της σε ξένα οικονομικά funds, τα οποία, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα αρχίσουν να συρρέουν στην Ελλάδα, ζητώντας από το κράτος, αυτό που αξίωνε αλλά δεν κατάφερε να πάρει ποτέ ο Ξέρξης: «γην και ύδωρ»…
ΠΗΓΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου