ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Καθ’όλη τη διάρκεια της επτάμηνης θητείας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, έγινε αντιληπτό ότι υπέπεσε σε αρκετά ατοπήματα. Από την επιλογή συνεργασίας με ένα κόμμα που κλίνει προς την ακροδεξιά πτέρυγα, την τοποθέτηση του κ.Πανούση στη θέση του αν. Υπουργού Προστασίας του Πολίτη ( της οποίας τα αποτελέσματα είδαμε όλοι μας –Ομάδες ΔΙΑΣ, ενθάρρυνση προς φαινόμενα αυτοδικίας στις φυλακές κλπ.), την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, την απουσία επαρκούς μεταναστευτικής πολιτικής στο φλέγον ζήτημα των προσφύγων ( στο οποίο σαφώς ανήκει το περίφημο ‘’αντίτιμο’’ των 60 ευρώ για την μεταφορά τους με πλοίο ) έως , τέλος , την υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Το τελευταίο που αναφέρθηκε ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες παρεκκλίσεις της απελθούσας κυβέρνησης , καθώς αποτέλεσε στροφή 360 μοιρών , πηγαίνοντας αντίθετα στις προεκλογικές δεσμεύσεις που έγιναν , αλλά και την ίδια την ιδεολογία του κόμματος, το οποίο παραδόξως συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως ‘ριζοσπαστική αριστερά’. Για να μην μακρηγορούμε , η μετατροπή των ποσοστών του ΟΧΙ σε πολιτικές βάρβαρης λιτότητας σε βεβιασμένο ΝΑΙ, ήταν κατ’εμέ και η χαριστική βολή στο πρόγραμμα ,την ταυτότητα του κόμματος αλλά και τους αγώνες ενάντια σε κάθε μνημόνιο (πλέον κατ’ευφημισμόν συμφωνία) και τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών ( εταίρων βεβαίως βεβαίως) .

Όσον αφορά τη Λαϊκή Ενότητα, η στάση που κράτησαν οι πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ , καταψηφίζοντας , αποτελεί κατά τη γνώμη μου τήρηση των προεκλογικών τους δεσμεύσεων και ιδεολογική συνέπεια . Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς μας ότι εδώ και 5 χρόνια η εφαρμογή επαχθών μέτρων λιτότητας , που βαφτίζονται ως αναπτυξιακά, όχι μόνο εκτόξευσε το χρέος από το 115 % στο 175 % , αλλά οδήγησε σε εξαθλίωση χιλιάδες νοικοκυριά, χιλιάδες νέους στο εξωτερικό και έστειλε στην ανεργία εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Είναι ηλίου φαεινότερο λοιπόν , ότι η λύση δεν είναι το κράτος να συνεχίσει να δανείζεται επ’αόριστον υπό εκβιαστικούς όρους , με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη λύνεται το πρόβλημα , αλλά και να εξακολουθεί να διογκώνεται το χρέος και η κρίση να αγγίζει όλο και περισσότερο τα κοινωνικά στρώματα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επίσης, πως το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων των δανειακών συμβάσεων, προοριζόταν αποκλειστικά για την επιβίωση των τραπεζών και σε καμία περίπτωση για την επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα πλέον, κατά τη γνώμη μου , αποτελεί μονόδρομο , καθώς οι δανειστές έχουν δείξει προ πολλού το πραγματικό τους πρόσωπο και το μόνο επακόλουθο της εφαρμογής μνημονιακής πολιτικής θα είναι να χαθεί εξολοκλήρου η δημόσια περιουσία ,αλλά και κάθε σεβασμός απέναντι σε εργασιακά δικαιώματα που χρειάστηκαν αιώνες για να αποκτηθούν.

Υποστηρίζω λοιπόν τη ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, για λόγους ιδεολογικούς και ανθρωπιστικούς, καθώς στην παρούσα περίοδο, το μνημόνιο - και κατ’ επέκταση η μέγγενη του ευρώ- αποδεικνύεται περίτρανα ως ταφόπλακα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία , αλλά και τροχοπέδη σε κάθε ενδεχόμενο μελλοντικής ανάπτυξης. Είναι απαραίτητο άρα να γίνει

ακόμη πιο ηχηρό το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα μνημόνια, χωρίς να μετατρέπεται σε υποτιθέμενο ΝΑΙ και χωρίς να αντιμετωπίζεται ο καθένας μας ως υποχείριο τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών της Ευρώπης , απλά και μόνο για να τροφοδοτείται αυτή η ολοένα και πιο εύθραυστη φούσκα του καπιταλισμού.

Ζητάμε απόδραση από τον φαύλο κύκλο των μνημονίων , καμία εκχώρηση ή ‘’αξιοποίηση’’ της δημόσιας περιουσίας και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα για επανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας!

Παύλος Δικαίος