Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΛΙΑΠΗ
Μια άκρως δυσάρεστη είδηση κάνει το γύρω στον τύπο και στο διαδίκτυο.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, έκρινε ως αντισυνταγματική, την απόφαση του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Πάνου Σκουρλέτη να αναστείλει τη λειτουργία δραστηριοτήτων στα Μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές στη βάση ορισμένου σκεπτικού.
Η υπογράφουσα δεν γνωρίζει αν αυτή η δυσμενέστατη απόφαση του ΣτΕ είναι προϊόν μεροληπτικής στάσης υπέρ της Καναδικής εταιρείας χρυσού του Συμβουλίου της Επικρατείας ή αποτέλεσμα πλημμελούς ή επιπόλαιης νομικής βάσης και στήριξης των υπουργικών αποφάσεων για τις Σκουριές. Η περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης, ίσως, να καταδείξει προς τα πού γέρνει η αλήθεια ή αν συμβαίνουν και τα δύο.
Το βέβαιον είναι ότι η απόφαση του Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης αντί να αποτελέσει ένα θετικό βήμα στον αγώνα για να μάθει ένα οριστικό τέρμα στην περιβαλλοντοκτόνα και ασύμφορη επένδυση της Eldorado Gold στις Σκουριές, έρχεται εκ των πραγμάτων να προσφέρει αφορμή για τη «δικαίωση» της Καναδικής εταιρείας από το ΣτΕ.
Δεν γνωρίζουμε τώρα ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Υπουργείου και της κυβέρνησης. Όπως μας λένε κάποιοι κύκλοι του Υπουργείου, δεν είναι λίγοι εκείνοι στην κυβέρνηση, ίσως, μάλιστα, να κυριαρχούν, οι οποίοι θεωρούν ότι μνημόνια και αντιπαράθεση με την Eldorado είναι πράγματα ασύμβατα ή και χειρότερα, ότι η επένδυση χρυσού στις Σκουριές είναι επωφελέστατη για τον τόπο και πως δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σοβαρά οι «περιθωριακές» αντιδράσεις «περιέργων», οι οποίες χάνουν, υποτίθεται, συνεχώς έδαφος και στην τοπική κοινωνία.
Το σίγουρο είναι ότι αν η κυβέρνηση δεν λάβει, όπως είχε προτείνει παλιότερα ως Υπουργός ο Παν. Λαφαζάνης, μια σαφή απόφαση για την εκδίωξη της Eldorado και στη βάση αυτής της σαφούς απόφασης δεν σχεδιάσει τεκμηριωμένα τα βήματα τα οποία θα πρέπει να ακολουθήσει για να υλοποιήσει αυτήν την κατεύθυνση και συνεχίσει να ταλαντεύεται και να πατάει σε πολλές βάρκες, τότε το παιχνίδι στις Σκουριές το έχει κερδίσει πανηγυρικά η Eldorado και η περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική θα είναι εφιαλτική.
ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ
Αν στις Σκουριές έχουμε αρνητικές εξελίξεις, για την ανάπλαση στο χώρο των Λιπασμάτων έχουν αρχίσει να ηχούν τα τύμπανα των αντιδράσεων. Η κυβέρνηση σχεδόν «αναγκάσθηκε», ως αντιπερισπασμό στο ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά, να προωθεί τη ρύθμιση Λαφαζάνη για την ανάπλαση σε χώρο πρασίνου και αναψυχής της παραλιακής έκτασης 640 στρεμμάτων στα πρώην Λιπάσματα της Δραπετσώνα. Με βάση αυτή τη ρύθμιση δεν επιτρέπεται καμιά άλλη χρήση σε αυτό το χώρο, παρά μόνο κοινωφελείς δραστηριότητες και αναψυχή, με χαμηλότατο συντελεστή δόμησης 0,15% και πολεοδόμηση από το Δήμο.
Απέναντι σε αυτήν την άκρως επωφελή για την υποβαθμισμένη αυτή περιοχή του Πειραιά ρύθμιση, η οποία προωθήθηκε αλλά δεν έχει ψηφισθεί ακόμα στη Βουλή, έχουν κλιμακωθεί οι αντιδράσεις, οι οποίες ήταν σφοδρότατες και επί Λαφαζάνη αλλά τότε προσέκρουαν στη σκληρή αποφασιστικότητα του.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα και με πρωτοσέλιδο θέμα και των ΝΕΩΝ (3/11), για τη συγκεκριμένη ρύθμιση αντιδρούν μεγάλες εταιρείες και συμφέροντα, που φέρονται να έχουν μεγάλες ιδιοκτησίες στην περιοχή και θεωρούν ότι η ρύθμιση τις απαξιώνει. Συγκεκριμένα αντιδρά η Γαλλική Εταιρεία Τσιμέντων Lafarge με έκταση 117 στρέμματα, Aegean Oil συμφερόντων Μελισσανίδη με 82 στρέμματα, η Εθνική Τράπεζα με 254 στρέμματα.
Τα ΝΕΑ μάλιστα υπογραμμίζουν ότι έχει ξεσπάσει επί του θέματος και ελληνο-γαλλικός «πόλεμος», εξαιτίας των παρεμβάσεων της πολυεθνικής Lafarge που διαθέτει ισχυρότατα ερείσματα στη Γαλλική κυβέρνηση, σε μια περίοδο που ο παλιός Ολαντρέου έχει μετατραπεί από τον Τσίπρα σε μεγάλο σύμμαχο της κυβέρνησης και της Ελλάδας!
Δεν ξέρουμε κατά πόσον αυτές οι αντιδράσεις θα επηρεάσουν άμεσα ή έμμεσα την κυβέρνηση, θα επισημάνουμε μόνο ότι δεν φτάνει να ψηφισθεί η ρύθμιση Λαφαζάνη για τα Λιπάσματα στη Βουλή. Πρέπει με τα ανάλογα κρατικά κονδύλια και σχέδιο υπό την ευθύνη του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετώνας να προχωρήσει γρήγορα η ανάπλαση στα Λιπάσματα και όχι να αφεθεί στην τριβή του χρόνου και να τεθεί στο ψυγείο, ώστε να βρεθούν αργότερα οι κατάλληλες πολιτικές συνθήκες για να παρθεί πίσω. Η ανάπλαση στα Λιπάσματα χρειάζεται εδώ και τώρα ταχύτητα και αποφασιστικότητα. Αυτή όμως η αποφασιστικότητα εκδηλώνεται από την κυβέρνηση, μάλλον, σε μνημονικούς στόχους και όχι στόχους περιβαλλοντικούς, πολύ περισσότερο όταν θίγουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
ISKRA
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου